پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 25 |
| تعداد شماره‌ها | 932 |
| تعداد مقالات | 7,652 |
| تعداد مشاهده مقاله | 12,493,074 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 8,884,753 |
مفهوم و پیوند زمان و مکان در تاریخ‌‌نگری قدیم ایرانی (با تمرکز بر دورۀ ساسانیان) | ||
| تاریخ نگری و تاریخ نگاری | ||
| مقاله 8، دوره 32، شماره 30 - شماره پیاپی 115، آبان 1401، صفحه 197-225 اصل مقاله (486.34 K) | ||
| نوع مقاله: علمی- پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22051/hph.2024.43576.1665 | ||
| نویسندگان | ||
| ناصر صدقی1؛ عارف نریمانی* 2 | ||
| 1استاد گروه تاریخ، دانشکدۀ حقوق و علوم‌اجتماعی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران | ||
| 2دانشجوی دکتری تاریخ ایران دورۀ اسلامی، دانشکدۀ حقوق و علوم‌اجتماعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران | ||
| چکیده | ||
| پژوهش حاضر براساس این مسئله شکل گرفته است که زمان و مکان در تاریخ‌‌نگری قدیم ایرانی چه معنا و نسبتی دارد. آنچه از تاریخ‌‌نگری قدیم ایرانی در نظر داریم، الگوی نظری و مفصل‌‌بندی گفتمانیِ متشکل از مجموعه‌‌ای از عناصر و مفاهیم است که در بسترهای سیاسی و فرهنگی دورۀ مزدایی- ساسانی شکل گرفته و در دوره‌‌های بعدی بازتولید شده است. مفهوم زمان و مکان در تاریخ‌‌نگری قدیم ایرانی را می‌‌توان در دو سطح اجتماعی- سیاسی و الهیاتی- اسطوره‌‌ای به بحث گذاشت. سطح اجتماعی- سیاسی زمان و مکان در تاریخ‌‌نگری ایرانی در امتداد سطح الهیاتی- اسطوره‌‌ای آن قرار دارد. سطح الهیاتی- اسطوره‌‌ای، با محوریت نبرد خیر و شر بیشتر حالتی خطی دارد؛ درحالی‌که سطح اجتماعی- سیاسی انگارۀ زمان و مکان، در درون درکی دایره‌‌‌‌وار از هستی و اجتماع شکل گرفته است و براساس ظهور و سقوط سلسله‌‌های پادشاهی، حالتی چرخه‌‌ای و تکرار‌‌شونده دارد. براساس یافته‌‌های این پژوهش که با روش تحلیلی به نگارش درآمده است، در تاریخ‌‌نگری قدیم ایرانی، پادشاه در مرکز و حلقۀ واسط زمان‌‌ها و مکان‌‌های تاریخی و فراتاریخی قرار می‌‌گیرد. در این تاریخ‌‌نگری، سطح اجتماعی- سیاسی زمان و مکان، در امتداد سطح الهیاتی- اسطوره‌‌ای و حول مقام و نظم پادشاهی قرار دارد، همچنان که برهم‌خوردن نظم شاهی موجب گسست پیوند زمان‌‌ها و مکان‌‌های تاریخی و فراتاریخی مذکور می‌‌شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| زمان؛ مکان؛ تاریخ‌‌نگری قدیم؛ ساسانیان؛ ایران | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Concept and Connection of Time and Place in Old Iranian Historical Perspective (With a Focus on Sasanian Period) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Naser Sedghi1؛ Aref Narimani2 | ||
| 1Professor, Department of History, Faculty of Law and Social Sciences, University of Tabriz, Tabriz, Iran | ||
| 2PhD student of Islamic Iranian History, Faculty of Law and Social Sciences, University of Tabriz, Tabriz, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| The problem of current research is what is the meaning and relationship of time and place in the ancient Iranian historical perspective. What is meant here from Iranian historical perspective is a theoretical model and a discursive articulation consisting of a series of elements and concepts that emerged in the political and cultural contexts of the Mazdai-Sassanian period and were reproduced in later periods. The concept of time and place in the ancient Iranian historical perspective can be discussed on two levels: the socio-political and the theological-mythological. The socio-political level of time and place in Iranian historical perspective lies on the theological-mythological level. The theological-mythological level, which focuses on the struggle between good and evil, has a linear form. While the socio-political level of the concept of time and place is formed within a circular understanding of existence and society, and is based on the rise and fall of kingdoms, it has a cyclical and repetitive state. According to the results of this study, in the ancient Iranian historical perspective, the king is placed in the center and middle link of historical and transhistorical times and places. In this historical perspective, the socio-political level of time and place is located along the theological-mythological level, and around the status and order of the kingdom. Likewise, the collapse of the royal order causes the disconnection of the aforementioned historical and transhistorical times and places. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Time, Place, Old Historical Perspective, The Sassanians, Iran | ||
| مراجع | ||
|
ابن‌‌البلخی (1384) فارسنامه، به‌تصحیح و تحشیۀ گای لیترانج و رینولد آلن نیکلسون، تهران: اساطیر.
اشپولر و دیگران (1388) تاریخ‌‌نگاری در ایران، ترجمۀ یعقوب آژند، چاپ2، تهران: گستره.
اشرف، احمد (1395) هویت ایرانی: از دوران باستان تا پایان پهلوی، و دو مقاله از گراردو نیولی و شاپور شهبازی، ترجمه و تدوین حمید احمدی، چاپ4، تهران: نشر نی.
اصفهانی، حمزه‌بن‌حسن (1346) تاریخ پیامبران و پادشاهان (سنی ملوک‌‌الارض و الانبیا)، ترجمۀ جعفر شعار، تهران: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.
افکنده، احسان؛ عالفر، باقرعلی (1395) «میراث هند و ایرانی «هفت کشور» در متون کهن ایرانی و هندی»، پژوهشهای ایران‌‌شناسی، 6(1)،20-1.
الیاده، میرچا (1365) اسطورۀ بازگشت جاودانه مقدمه بر فلسفه‌‌ای از تاریخ، ترجمۀ بهمن سرکاراتی، تبریز: نیما.
الیاده، میرچا (1375) مقدس و نامقدس، ترجمۀ نصراله زنگویی، تهران: سروش.
اوستا: کهن‌‌ترین سرودها و متن‌های ایرانی (1385) جلد 1 و 2، گزارش و پژوهش جلیل دوستخواه، چاپ10، تهران: مروارید.
بلعمی، ابوعلی‌محمد (1353) تاریخ بلعمی، جلد 2، به‌تصحیح محمدتقی بهار، به‌کوشش محمد پروین گنابادی، چاپ2، تهران: تابش.
بهار، مهرداد (1376) از اسطوره تا تاریخ، گردآورنده و ویراستار: ابوالقاسم اسماعیل‌‌پور، تهران: چشمه.
بهار، مهرداد (1391) پژوهشی در اساطیر ایران، ویراستار کتایون مزداپور، چاپ9، تهران: آگه.
بیرونی خوارزمی، ابوریحان محمد‌‌بن‌احمد (1352) تَحدِید نِهایاتِ الأماکِن لِتَصحیحِ مَسافاتِ المساکِن، ترجمۀ احمد آرام، تهران: دانشگاه تهران.
بیرونی خوارزمی، ابوریحان محمد‌‌بن‌احمد (1386) آثارالباقیه، ترجمۀ اکبر داناسرشت، چاپ5، تهران: امیرکبیر.
تهامی، مرتضی؛ کاویانی‌‌راد، مراد (1394) «تبیین قلمرو و فضای برگزیده در اندیشه و اسطورۀ ایرانیان باستان»، در تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، (37)، 46-25.
توکلی طرقی، محمد (1397) تجدد بومی و بازاندیشی تاریخ، تهران: پردیس دانش.
ثاقب‌‌فر، مرتضی (1377) شاهنامۀ فردوسی و فلسفۀ تاریخ ایران، تهران: قطره- معین.
ثعالبی نیشابوری، عبدالملک‌بن‌محمد‌بن‌اسماعیل (1368) تاریخ ثعالبی مشهور به غرر اخبار ملوک الفرس و سیرهم، پارۀ نخست: ایران باستان، پیش‌‌گفتار و ترجمۀ محمد فضائلی، بی‌‌جا: نقره.
خالقی‌مطلق، جلال (1386) «از شاهنامه تا خداینامه»، نامۀ ایران باستان، 7(1و 2) ،119-3.
خطیبی، ابوالفضل (1393) «خداینامه»، در تاریخ جامع ایران، جلد5، زیرنظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران: مرکز دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی، 703-675.
خواجه نظام‌‌الملک، ابوعلی‌حسن طوسی (1347) سیرالملوک (سیاست‌‌نامه)، به اهتمام هیوبرت دارک، چاپ2، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
خواندمیر، غیاث‌‌الدین‌بن‌همام‌‌الدین (1380) تاریخ حبیب‌‌السیر فی اخبار افراد بشر، زیرنظر محمد دبیر سیاقی، چاپ4، تهران: خیام.
دریایی، تورج (1382) «دیدگاه‌‌های موبدان و شاهنشاهان ساسانی دربارۀ ایرانشهر»، نامۀ ایران باستان، 3(2)، 27-19.
دریایی، تورج (1392) «مقام سلطنت در ایران اوایل دورۀ ساسانی»، عصر ساسانی (ایدۀ ایران)، ترجمۀ محمدتقی ایمان‌‌پور و کیومرث علی‌‌زاده، جلد3، مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.
دریایی، تورج (1395) «تاریخ‌‌نگاری در ایران باستان متأخر» در خردنامه، ترجمۀ محمد حیدرزاده، (16)، 128-113.
دریایی، تورج؛ رضاخانی، خداداد (1396) از جیحون تا فرات (ایرانشهر و دنیای ساسانی) ترجمۀ مریم بیجوند، تهران: مروارید.
دینکرد چهارم (1393) پژوهش مریم رضایی، زیرنظر سعید عریان، تهران: علمی.
دینوری، ابوحنیفه احمدبن‌داود (1364) اخبار الطوال، ترجمۀ محمود مهدوی دامغانی، تهران: نی.
روزنتال، فرانتس (1365) تاریخ تاریخ‌‌نگاری در اسلام، بخش اول، ترجمۀ اسدالله آزاد، مشهد: آستان قدس رضوی.
زند وهومن یسن و کارنامۀ اردشیر بابکان (1342) ترجمۀ صادق هدایت، چاپ3، تهران: امیرکبیر.
سرخوش کرتیس، وستا؛ استوارت، سارا (1392) عصر ساسانی (ایده ایران) جلد3، ترجمۀ محمدتقی ایمان‌‌پور و کیومرث علی‌‌زاده، مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.
سنگاری، اسماعیل؛ کرباسی، علیرضا (1396) «رویکرد به تاریخ از منظر فلسفۀ تاریخ دیانت زردشتی»، تاریخ‌‌نگری و تاریخ‌‌نگاری، 27(20)، 55- 7.
شاپورشهبازی، علیرضا (1396) «تاریخ‌‌نگاری در ایران پیش از اسلام»، در جندی‌‌شاپور، ترجمۀ بهرام روشن‌‌ضمیر و کلثوم غضنفری، 3(9)، 98- 86.
صدقی، ناصر (1393) تاریخ‌‌نگاری در ایران عصر سلجوقی، تهران: پژوهشکدۀ تاریخ اسلام.
صیامیان گرجی، زهیر؛ ماخانی، سعید؛ ماخانی، محمدجلال (1396) «مبانی کیهان‌‌شناختی اندیشۀ سیاسی ایران‌شهری با تأکید بر منابع زرتشتی»، در مطالعات تاریخ فرهنگی؛ پژوهش‌‌نامۀ انجمن ایرانی تاریخ، 8(31)، 128-107.
طباطبایی زواری، محمد جلال‌‌الدین (1334) توقیعات کسری انوشروان سؤالات مؤبدان و دستوران از انوشروان و جواب آ‌ن‌ها (دستورنامۀ کسروی)، به سعی و اهتمام حاج حسین نخجوانی، تبریز: شفق.
عهد اردشیر (1348) پژوهندۀ عربی: احسان عباس، برگرداننده به فارسی س. محمدعلی امام شوشتری، تهران: انجمن آثار ملی.
عنصرالمعالی کیکاووس‌بن‌اسکندربن‌قابوس‌بن‌وشمگیر زیار (1375) قابوس‌‌نامه، به‌اهتمام و تصحیح غلامحسین یوسفی، چاپ8، تهران: علمی و فرهنگی.
غزالی طوسی، امام ابوحامد حجه‌‌الاسلام محمدبن‌محمدبن‌محمدبن‌احمد (1317) نصیحه الملوک، با مقدمه و تصحیح و حاشیۀ جلال همایی، تهران: چاپخانۀ مجلس.
فرنبغ دادگی (1380) بندهش، گزارندۀ مهرداد بهار، چاپ2، تهران: توس.
کارنامۀ اردشیر بابکان با متن پهلوی، آوانویسی، ترجمۀ فارسی و واژه‌‌نامه (1354) به‌تصحیح بهرام فره‌‌وشی، تهران: دانشگاه تهران.
کریستن‌‌سن، آرتور امانوئل (1350) کارنامۀ شاهان در روایات ایران باستان، ترجمۀ باقر امیرخانی و بهمن سرکاراتی، تبریز: دانشگاه تبریز.
کریستن‌‌سن، آرتور امانوئل (1394) ایران در زمان ساسانیان، ترجمۀ رشید یاسمی، چاپ4، تهران: نگاه.
کوه‌‌کن، محمودرضا (1396) ایرانشهر: روند تبیین اندیشۀ سیاسی ایران‌شهری (ایران باستان)، تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
گودورف، ژرژ (1379) «کیهان اسطوره‌‌ای»، در جهان اسطوره‌‌شناسی، ژرژ دومزیل... [و دیگران]، ترجمۀ جلال ستاری، تهران: مرکز.
مسعودی، ابوالحسین علی‌بن‌حسین (1365) التنبیه و الاشراف، ترجمۀ ابوالقاسم پاینده، چاپ2، تهران: علمی و فرهنگی.
مسعودی، ابوالحسین علی‌بن‌حسین (1382) مروج‌‌الذهب، جلد1، ترجمۀ ابوالقاسم پاینده، چاپ7، تهران: علمی و فرهنگی.
مسکوب، شاهرخ (1381) «شاهنامه و تاریخ»، در ایران‌‌نامه، (80)، 416- 385.
مسکویه، احمدبن‌محمد (2535) جاویدان خرد، ترجمۀ تقی‌‌الدین محمد شوشتری، به‌اهتمام بهروز ثروتیان، تبریز: شفق.
مینوی خرد (1354) ترجمۀ احمد تفضلی، بی‌‌جا: بنیاد فرهنگ ایران.
نامۀ تنسر به گشنسپ (1354) به‌تصحیح مجتبی مینوی، چاپ2، تهران: خوارزمی.
ویسهوفر، یوزف (1377) ایران باستان (از 550 پیش از میلاد تا 650 پس از میلاد)، ترجمۀ مرتضی ثاقب‌‌فر، تهران: ققنوس.
هینلز، جان (1368) شناخت اساطیر ایران، ترجمۀ ژاله آموزگار و احمد تفضلی، تهران: چشمه.
یارشاطر، احسان (1363) «چرا در شاهنامه از پادشاهان ماد و هخامنشی ذکری نیست؟»، در ایران‌‌نامه، 3(10)، 213-191.
__________ (1389) «تاریخ ملی ایران»، در تاریخ ایران کیمبریج از سلوکیان تا فروپاشی دولت ساسانیان، ترجمۀ حسن انوشه، چاپ6، تهران: امیرکبیر، 587-471.
Koselleck. Reinhart (2018), Sediments of time: on possible histories, translated and edited by Stefan-Ludwig Hoffmann and Sean Franzel, Stanford, California: Stanford University Press. Panaino. Antonio (2017). “The End of Time and the ‘Laws of Zoroaster’: A Zoroastrian Doctrine in the Manichaean Reception.” In In Limine. Esplorazioni Attorno All’idea Di Confine, edited by Francesco Calzolaio, Erika Petrocchi, Marco Valisano, and Alessia Zubani, 61–68. Studi E Ricerche 9. Venice: Edizioni Ca’ Foscari. Panaino. Antonio (2016), “Between Astral Cosmology and Astrology: The Mazdean Cycle of 12,000 Years and the Final Renovation of the World”, in The Zoroastrian Flame: Exploring Religion, History and Tradition, Edited by Alan Williams, Sarah Stewart & Almut Hintze, London. New York: I. B. Tauris & Co. Ltd. Tavakoli-Targhi. Mohamad (2001), Refashioning Iran: Orientalism, Occidentalism, and Historiography, London: Palgrave Macmillan.
‘Ahd-e Ardešir (1969), Arabic Researcher: Ehsan Abbas, Translated into Persian by S. Mohammad Ali Imam Shoshtari, Tehran: Selsele Entešārāt-e Anǰoman-e Āṯār-e Mellī. Afkande. Ehsān; Ālfar. Bāqerali (2016), “Indo-Iranian Heritage of “Haft karšvar” in the Old Iranian and Indian Texts”, in Pažūhešhāye Irānšenāsi, Number 1, 1-20. Ashraf. Ahmad (2016), Iranian identity: from ancient times to the end of Pahlavi, and two articles by Gherardo Gnoli and Shapour Shahbazi, Translated and compiled by Hamid Ahmadi, Tehran: Našr-e Ney. Avesta: The Ancient Iranian Hymns & Texts (2006), Report and research by Jalil Dūstkhah, Tehran: Morvārīd. Bahar. Mehrdad (1997), from myth to history, Compiled and Edited by Abolqasem Esmaeilpur, Tehran: Našr-e Češme. Bahar. Mehrdad (2012), A Research in Iranian Mythology, Edited by Katayun Mazdapur, Tehran: Āgah. Bīrūnī. Abūreīhān (2007), Āṯār ul-bāqīye, Translated by Akbar danaseresht, Tehran: Amīrkabīr. Bīrūnī ḵārazmī. Abūreīhān Moḥammad b. Aḥmad (1973), Ketāb-o Toḥdīd Nehāyāt al-Amāken Lītaṣḥīḥ-e Masāfāt al-Masāken, Translated by Ahmad Aram, Tehran: University of Tehran Press. Christensen, Arthur Emanuel (1971), Les gestes des rois dans les traditions de l'Iran antique, Translated by Baqer Amirkhani and Bahman Sarkarati, Tabriz: Tabriz Univesity. Daryayi. Toraj (2003), “Viewpoints of Sassanid monks and emperors about Iranshahr”, in Nāme-ye Irane Bāstān, Number. 2, 19-27. Daryayi. Toraj (2013), “The Position of the Monarchy in Iran in the Early Sassanid Period", Sassanian Era (Idea of Iranshahri), Vol. 3, Translated by Mohammad Taqi Imanpur and Kiyumars Alizade, Mashhad: Entešārāt-e Dānešqāh-e Ferdosi-ye Mashhad. Daryayi. Toraj (2016), “Historiography in Late Ancient Iran”, Translated by Mohammad Heydarzade, in Kheradnāme, Number. 16, 113-128. Daryayi. Toraj, Khodadād Rezakhani (2017), From Oxus to Ruphrates: The World of Late Antique Iran, Translated by Maryam Bijvand, Tehran: Morvārīd. Dīnevarī. Abūḥanīfe Aḥmad b. Dāvūd (1985), Aḵbār ul-Ṭīwāl, Translated by Mahmood Mahdavi Damghani, Tehran: Našr-e Ney. Dinkard-e Čāhārom (2014), Research by Maryam Rezaei, Under the Supervision of Saeed Ariyan, Tehran: Našr-e ‘Elmī. Eliade. Mircea (1986), The myth of the eternal return, Translated by Bahman Sarkārāti, Tabriz: Nimā. Eliade. Mircea (1996), Mythe de leternel retour, Translated by Nasrollahe Zanquyi, Tehran: Sorūš. Faranbaǧ (2001), Bondaheš, Reported by Mehrdad Bahar, Tehran: Tūs. Gudorf. Gorges (2000), “Mythological Cosmos”, in: The world of mythology (Jahan-e Ostūrešenāsi), Tehran: Našr-e Markaz. Ǧazzālī-ye Tūsī. Emām Abūhāmed Ḥoǰǰatol-Islam Moḥammad b. Moḥammad b. Moḥammad b. Aḥmad (1938), Naṣīḥat ul-Molūk, Edited and Revised by Jalal Homaei, Tehran: Čāpḵāne-ye Maǰles. Hinnells. John Russell (1989), Persian mythology, Translated by Zhale Amuzqar- Ahmad Tafazzoli, Tehran: Češme. Kārnāme-ye Ardešīr-e Bābakān (1975), Edited by Bahram Farahvashi, Tehran: University of Tehran Press. ḵāǰe Nezāmolmolk. Abū ‘Alī Hassan Tūsī (1968), Seyar ul-Molūk (Sīyāsat Nāme), edited by Hubert Darke, Tehran: Bongāh-e Tarǰome va Našr-e Ketāb. Koselleck. Reinhart (2018), Sediments of time: on possible histories, translated and edited by Stefan-Ludwig Hoffmann and Sean Franzel, Stanford, California: Stanford University Press. Kuhkan. Mahmoodreza (2017), Iranshahr The Explanation Course of the Iranshahr Political Thought (The Ancient Iran), Tehran: Daftar-e Pažūhešhā-ye Farhangī. Masʿūdi. Abū al-Ḥosseīn ‘Alī b. Ḥosseīn (1986), Al-Tanbīh wa al-Ašrāf, Translated by Abol-Qasem Payande, Tehran: Šerkat-e Entešārāt-e ‘Elmī va Farhangī. Masʿūdi. Abū al-Ḥosseīn ‘Alī b. Ḥosseīn (2003), Morūǰ ulẕahab, Vol. 1, Translated by Abol- Qasem Payande, Tehran: Šerkat-e Entešārāt-e ‘Elmī va Farhangī. Meskub. Shahrokh (2002), “Šāhnāme va Tārikh”, in Irānnāme, Number. 80, 385-416. Mīnavī-e ḵerad (1975), Translated by Ahmad Tafazzoli, (n.p): Entešārāt-e Bonyād-e Farhang-e Iran. Moskūyah. Aḥmad b. Moḥammad (1976), ǰāvīdān ḵerad, Translated by Taqi-al-din Mohammad Shoshtari, Tabriz: Šafaq. Nāme-ye Tansar be Gošnasb (1975), Edited by Mojtaba Minavi, Tehran: Šerkat-e Sahāmī-ye Entešārāt-e ḵārazmī. ‘Onṣor ul-Ma‘ālī Keīkāvūs b. Eskandar b. Qābūs b. Vošmgīr-e Zīyār (1996), Qābūsnāmeh, Edited by Gholamhosein Yusefi, Tehran: Šerkat-e Entešārāt-e ‘Elmī va Farhangī. Rosenthal. Franz (1986), A History of Muslim Historiography, Vol. 1, Translated by Asadollah Azad, Mashhad: Mo‘aseseye Čāp va Entešārāt-e Āstāne Qods-e Rażavī. Saqebfar. Morteza (1998), Ferdowsi's Shahnameh and philosophy of history of Iran, Tehran: Qatre – Moin. Ṯa‘ālībī Neyšābūrī. ‘Abdolmalek b. Moḥammad b. Esmā‘īlī (1989), Tārīḵ-e Ṯa‘ālībī Mašhūr be Ḡorare Aḵbāre Molūk el-Fors wa Sīyarohom, Translated by Mohammad Fazayeli, n.p: Našr-e Noqreh. Sangari. Esmaeil; Alireza Karbasi (2017), “An Approach to History from the Viewpoint of Philosophy of History of Zoroastrianism”, in Journal of Historical Perspective & Historiography, Number 20, Pages 55-77. Sedqi. Naser (2014), Historiography in Seljuk-era Iran, Tehran: Pažūheškade-ye Tārīḵ-e Islam. Siamian Gorji Z, Makhani S, Makhani M J. (2017), “The Cosmological Foundations of Iranshahri’s Political Thought with an Emphasis on Zoroastrian Resources”, in Cultural History Studies (Pejuhesh Nameh Anjoman-e Iraniye Tarikh), 8 (31), 107-128. Tabatabaei Zavvari. Mohammad Jalaleddin (1955), Toqīʿāt-e Kasrā Anūšeravān (Dastūrnāmeye Kasravī), With the efforts of Haj Hosein Nakhjavani, Tabriz: Šafaq. Tahami. Morteza; Morad Kavianirad (2015), “Explanation of Selected Territory and Space in Ancient Iranian Ideas and Myths”, in Jurnal of Applied Researches in Geographical Sciences, Vol. 15, Number 37, 25-46. Tavakoli-Targhi. Mohamad (2001), Refashioning Iran: Orientalism, Occidentalism, and Historiography, London: Palgrave Macmillan. Tavakoli-Tarqi. Mohamad (2018), Vernacular Modernity and the Rethinking of History, Tehran: Pardīse Dāneš. Wiesehofer. Josef (1998), Ancient Persia: Form 550 B.C to 650 A.D, Translated by Morteza Saqebfar, Tehran: Qoqnūs. Yarshater. Ehsan (1984), “Why is there no mention of Median and Achaemenid kings in the Shahnameh”, in Iranname, Number. 10, 191-213.
Koselleck. Reinhart (2018), Sediments of time: on possible histories, translated and edited by Stefan-Ludwig Hoffmann and Sean Franzel, Stanford, California: Stanford University Press. Panaino. Antonio (2017). “The End of Time and the ‘Laws of Zoroaster’: A Zoroastrian Doctrine in the Manichaean Reception.” In In Limine. Esplorazioni Attorno All’idea Di Confine, edited by Francesco Calzolaio, Erika Petrocchi, Marco Valisano, and Alessia Zubani, 61–68. Studi E Ricerche 9. Venice: Edizioni Ca’ Foscari. Panaino. Antonio (2016), “Between Astral Cosmology and Astrology: The Mazdean Cycle of 12,000 Years and the Final Renovation of the World”, in The Zoroastrian Flame: Exploring Religion, History and Tradition, Edited by Alan Williams, Sarah Stewart & Almut Hintze, London. New York: I. B. Tauris & Co. Ltd. Tavakoli-Targhi. Mohamad (2001), Refashioning Iran: Orientalism, Occidentalism, and Historiography, London: Palgrave Macmillan. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 213 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 154 |
||