تعداد نشریات | 25 |
تعداد شمارهها | 932 |
تعداد مقالات | 7,652 |
تعداد مشاهده مقاله | 12,494,491 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 8,885,836 |
Gender and Disability in Bahram Tavakoli’s Here Without Me and Tennessee Williams’s The Glass Menagerie | ||
Journal of Language Horizons | ||
مقاله 7، دوره 7، شماره 2 - شماره پیاپی 16، آذر 2023، صفحه 171-192 اصل مقاله (387.93 K) | ||
نوع مقاله: Research article | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22051/lghor.2022.35236.1452 | ||
نویسندگان | ||
Mostafa Sadeghi Kahmini* 1؛ Bahee Hadaegh2؛ Parvin Ghasemi3 | ||
1Ph.D. Candidate of English Literature, Shiraz University, Shiraz, Iran | ||
2Associate Professor of English Literature, Shiraz University, Shiraz, Iran | ||
3Professor of English Literature, Shiraz University, Shiraz, Iran | ||
چکیده | ||
This article examines the intersection of gender and disability in The Glass Menagerie, a 1944 play by the acclaimed American dramatist Tennessee Williams, and the 2010 Iranian film adaptation Here Without Me, scripted and directed by Bahram Tavakoli. Disability studies refer to a relatively new discipline which seeks to investigate the variegated continuum of embodiment through cultural discourses that challenge the medical and scientific perceptions of disability. In the adapted film, compulsory able-bodiedness, the belief that perfect healthy bodies are the norm, while freakish, different, and disabled ones are deviations from the said norm, is seen on the screen countless times, a view established by the dominant culture of normalcy. As a site of intercultural transposition, the film re-contextualizes the intersection of gender and disability in contemporary Iran and hence throws some of the tacit assumptions regarding embodied experience into relief. Both the play and the film implicate fantasy as an implicit critique of normalcy. | ||
کلیدواژهها | ||
The Glass Menagerie؛ Here Without Me؛ Tennessee Williams؛ disability؛ gender | ||
عنوان مقاله [English] | ||
جنسیت و کمتوانی در اینجا بدون من اثر بهرام توکلی و باغ وحش شیشهای اثر تنسی ویلیامز | ||
نویسندگان [English] | ||
مصطفی صادقی کهمینی1؛ بها حدائق2؛ پروین قاسمی3 | ||
1دانشجوی دکتری رشته ادبیات انگلیسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران | ||
2دانشیار، گروه ادبیات انگلیسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران | ||
3استاد ادبیات انگلیسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران | ||
چکیده [English] | ||
این مقاله به بررسی تقاطع دو مقوله جنسیت و کمتوانی در نمایشنامۀ باغ وحش شیشهای (1944)، اثر تحسینشدهی نمایشنامه نویس آمریکایی، تنسی ویلیامز، و اینجا بدون من (2010)، اقتباس سینمایی آن به کارگردانی و فیلمنامه نویسی بهرام توکلی میپردازد. مطالعات کمتوانی رشتۀ مطالعاتی نسبتاً نوینی است که طیف وسیعی از تجارب تنانه را در گفتمانهای فرهنگی واکاوی کرده و نگرههای رایج پزشکی و علمی را دربارۀ کمتوانی به چالش میکشد. در فیلم اقتباسی، بدنِ توانا مکرراً به نمایش گذاشته شده است؛ یعنی این باور که بدنِ سالم به ناگزیر هنجار است در حالی که تنهای دیگر به نحوی «غیرعادی»، عجیب و غریب و ناتوان هستند، و بنابراین در این گفتمان فرهنگ غالب هنجارمدار بازتولید میشود. فیلم اقتباسی به مثابه فضای انتقال بینافرهنگی تقاطع جنسیت و کمتوانی را در بافت فرهنگی ایران معاصر بازنمایی میکند و از این طریق پیشفرضهای ضمنی دربارۀ تجربۀ تنانه را به پرسش میگیرد. در نمایشنامه و فیلم خیالپردازی نوعی نقدِ غیرمستقیم و جایگزین هنجارمداری است. | ||
کلیدواژهها [English] | ||
باغ وحش شیشهای, اینجا بدون من, تنسی ویلیامز, کمتوانی, جنسیت | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 352 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 239 |