تعداد نشریات | 25 |
تعداد شمارهها | 932 |
تعداد مقالات | 7,653 |
تعداد مشاهده مقاله | 12,495,929 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 8,886,869 |
تحلیل سرسپردگی به پیر در رمانهای شهرنوش پارسیپور (مطالعۀ موردی: سگ و زمستان بلند، و طوبی و معنای شب) | ||
ادبیات عرفانی | ||
مقاله 3، دوره 11، شماره 21، دی 1398، صفحه 69-94 اصل مقاله (606.25 K) | ||
نوع مقاله: علمی- پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22051/jml.2020.30785.1917 | ||
نویسندگان | ||
سودابه فرهادی1؛ سیدمحسن حسینی* 2؛ محمدرضا روزبه2 | ||
1دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران | ||
2دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران | ||
چکیده | ||
در عرصۀ رمان فارسی، آثاری نوشته شده است که اشارات آشکار و پنهان فراوانی به موضوعات و مسائل عرفانی دارند. این نوع رمانها غالباً در کنار نقش و رویکرد خاص خود، از عرفان یا بهعنوان عنصری برای شخصیتپردازی و پیشبرد پیرنگ داستان استفاده میکنند، یا بهعنوان عاملی مؤثر برای طرح و عرضۀ گفتمان مورد نظر نویسنده. سگ و زمستان بلند، و طوبی و معنای شب از آثار شهرنوش پارسیپور، از رمانهایی هستند که در آنها عرفان و عناصر عرفانی به روشهای مختلف بازتاب یافته است. یکی از این مضامین عرفانی، پیر و سرسپردگی به او در سیر و سلوک است. طی این پژوهش که با هدف بررسی جایگاه پیر و سرسپردگی به او در رمانهای مذکور صورت گرفت، مشخص شد که در هر دو رمان، ویژگیهای خلقی و شرایط سیاسی و اجتماعی روزگار از جمله جنگ، جنایت، مرگ، رنج، گناه و تنهایی موجب گرایش شخصیتهای داستان به عرفان شده است. منش برخی شخصیتهای دو داستان که با وجود بهرهگیری از آموزههای عرفانی پیر، به تعالی روحی نرسیدهاند یا متفاوت با یکدیگر عمل میکنند، گویای دو نکته است: اول تغییر رویکرد نویسنده تحت تأثیر تغییرات اجتماعی و سیاسی در دو دهۀ پنجاه و شصت، و دیگری تغییر دیدگاه او نسبت به سرسپردگی به پیر. نویسنده چنین القا میکند که سرسپردگی بیقیدوشرط به پیر با روح سنجشگر و شکاک انسان دنیای معاصر ناسازگار است. واقعیتی که از گفتهها و نیز رفتارهای شخصیتهای داستان و بهویژه در اظهارنظرهای گاه و بیگاه راوی، خود را آشکار میکند. | ||
کلیدواژهها | ||
پیر؛ سگ و زمستان بلند؛ شهرنوش پارسیپور؛ طوبی و معنای شب؛ عرفان و تصوف | ||
عنوان مقاله [English] | ||
Analysis of Dedication to Preceptor in Shahrnoush Parsipour's Novels: Case Study of Sag va Zemestan-e Boland (The Dog and the Long Winter) and Touba va ma'na-ye Shab (Touba and Meaning of Night) | ||
نویسندگان [English] | ||
Sudabe Farhadi1؛ Mohsen Hoseini2؛ MohammadReza Rruzbeh2 | ||
1PhD student of Persian Language and Literature, Lorestan University, Lorestan, Iran | ||
2Associate Professor of Persian Language and Literature, Lorestan University, Lorestan, Iran | ||
چکیده [English] | ||
There are written works in the field of Persian novels that have frequent explicit and implicit references to mystical issues. These novels often utilize mysticism either as an element for characterization and advancement of the story plot or as an effective factor for presenting the discourse desired by the author. Sag va Zemestan-e Boland (The Dog and the Long Winter) and Touba va ma'na-ye Shab (Touba and Meaning of Night)by Shahrnoush Parsipour are among novels in which mysticism and mystical elements are reflected in various ways. Preceptor and devotion to him in a spiritual journey is one of these mystical themes. In this study, which aimed to examine the place of preceptor and devotion to him in the mentioned works, it was found that in both novels, the temperamental features and sociopolitical circumstances of the time including war, crime, death, suffering, sin and loneliness have led the story characters to incline to mysticism. The manners of some characters in the two stories who, despite taking advantage of the preceptor’s mystical teachings, did not reach spiritual excellence or acted differently from each other may reveal two things: first, the transformation in the author's approach occurred as a result of sociopolitical changes of the two decades of fifty and sixty, and second, her change of attitude about surrender to preceptor. The author establishes the idea that unconditional surrender to preceptor is incompatible with reflective and skeptical spirit of modern man; the fact that manifests itself in the words as well as the behaviors of the characters in the story. | ||
کلیدواژهها [English] | ||
Mysticism, preceptor, Shahrnoush Parsipour, Sag va Zemestan-e Boland (The Dog and the Long Winter), Touba va ma'na-ye Shab (Touba and Meaning of Night) | ||
مراجع | ||
احمدی، بابک. (1391). ساختار و تأویل متن. مرکز. تهران. اسیری لاهیجی، شمسالدین محمد. (1368). اسرار الشهود فی معرفة الحق المعبود. تصحیح سیدعلی آلداود. مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی. تهران. افلاکی، احمد بن اخی ناطور. (1959). مناقب العارفین. الطبعة الأولی. بینا. آنکارا. انصاری، خواجه عبدالله. (1362). طبقات الصوفیة. مقابله و تصحیح. محمدسرور مولایی. توس. تهران. پارسیپور، شهرنوش. (1355). سگ و زمستان بلند. امیرکبیر. تهران. ــــــــــــــــــ . (1368).طوبی و معنای شب. اسپرک. تهران. جولیان، یانگ. (1384). فلسفۀ هنر هایدگر. ترجمۀ امیر مازیار. گام نو. تهران. دستغیب، عبدالعلی. (1376). بهسوی داستاننویسی بومی. حوزۀ هنری. تهران. رازی، محمد بن ابوبکر. (1422). حدائق الحقائق. تصحیح سعید عبدالفتاح. الطبعة الاولی. مکتبة الثقافة الدینیة. قاهرة. زرینکوب، عبدالحسین. (1357). جستجو در تصوف ایران. انتشارات امیرکبیر. تهران. سپانلو، محمدعلی. (1362). نویسندگان پیشرو ایران. کتاب زمان. تهران. سرشار، محمدرضا. «گرایشهای شبهعرفانی در ادبیات داستانی معاصر»، زمانه.ش. 79و80. صص 40-49. سلمی، ابوعبدالرحمن محمد بن الحسین. (1369). مجموعۀ آثار السلمی، الطبعة الأولی. مرکز نشر دانشگاهی. تهران. سهروردی، شهابالدین ابوحفص. (1427).عوارف المعارف. تحقیق و تصحیح احمد عبدالرحیم السایح - توفیق علی وهبة. الطبعة الاولی. قاهرة. مکتبة الثقافة الدینیة. قشیری، ابوالقاسم عبدالکریم. (1374). الرسالۀ القشیریة. تصحیح عبدالحلیم محمود/محمود بن شریف. چاپ اول. بیدار. قم. محمد بن منور. (1899).اسرارالتوحید فی مقامات ابی سعید. چ 1. سن پطرزبورگ. الیاس میرزا بوراغانسکی. مستملی بخاری. اسماعیل. (1363). شرح التعرف لمذهب التصوف. تصحیح محمد روشن. اساطیر. تهران. مولوی، جلالالدین محمد. (1386). مثنوی معنوی. شرح کریم زمانی. اطلاعات. تهران. مهرور، زکریا. (1380). بررسی داستان امروز از دیدگاه سبک و ساختار. تیرگان. تهران. میرصادقی، جمال. (1376).ادبیات داستانی. چ 3. علمی. تهران. میرعابدینی، حسن. (1380).صد سال داستاننویسی در ایران. چشمه. تهران. نراقی، احمد. (1370). «بازنگری رابطۀ مرید و مراد». کیان. ش 2. صص 18-26. نصر، سید حسین. (1385). معرفت و معنویت، ترجمۀ انشاءالله رحمتی. چ 3. دفتر پژوهش و نشر سهروردی. تهران. ولی کرمانی، شاه نعمتالله. (1385). دفاعیات (شکوی الغریب).ترجمۀ قاسم انصاری. منوچهری. تهران. ـــــــــــــــــــــــ . (1380).دیوان. تصحیح عباس خیاطزاده. چ 1. خانقاه نعمتاللهی. کرمان. همدانی، عینالقضات. (1341). تمهیدات. تصحیح عفیف عسیران. چ 1. دانشگاه تهران. تهران. یاوری، حورا. (1388). داستان فارسی و سرگذشت مدرنیته در ایران. سخن. تهران. ـــــــــــ . (1384). زندگی در آینه. نیلوفر. تهران.
References Afalki, A. (1959). Managheb alarifin [The virtues of the mystics]. Ahmadi, B. (2012). Sakhtar va ta’vil-e matn [Text structure and interpretation]. Markaz. Ansari, A. (1983). Tabaghat al-Sufia [Orders of Sufism] (S. M. Mowlaei, Ed.). Toos. Asiri Lahiji, Sh. (1989).Witness secrets to know the right deity (S. A. Al-e Dawood, Ed.). Institute of Cultural Studies and Researches. Dastgheib, A. (1997). Be sooye dastan nevisi boomi [Towards local storytelling]. Hoze Honari. Hamadani, A. (1962). Tamhidat [Preludes](A. Asirian, Ed.).Tehran University Press. Julian, Y. (2005). Heidegger philosophy of art (A. Maziar, Trans.). Gam-e now. Mehrvar, Z. (2001). Baresiye dastane emrooz az didgahe sabk va sakhtar [Examining modern story from style and structure perspective].Tirgan. Mir Sadeghi, J. (1997). Adabiyate dastani [Narrative literature] (3rd ed.).Elmi. Mir Abedini, H. (2001). Sad sal dastan nevisi dar Iran [One hundred years of storytelling in Iran]. Cheshme. Monavvar, M. (1899). Asrar al-tawhid fi maghamat al-Sheikh Abusa'id [The mysteries of unification]. Elias Mirza Boragansky. Mostameli Bukhari, I. (1984). Sharh al-ta’rof le-mazhab al-tasavof [Explaining the doctrine of mysticism] (M. Roshan, Ed.). Asatir. Mowlavi, J. M. (2007). Masnavi [Spiritual couplets] (K. Zamani, Ed.). Ettelaat. Naraqi, A. (1991). Reviewing the relationship between disciple and leader. Kiyan, (2), 18-26. Nasr, S. H. (2006). Ma’refat va ma’naviyat [Knowledge and spirituality](3rd ed.) (E. Rahmati, Trans.). Suhrawardi Research and Publishing Office. Parsipour, Sh. (1976). Sag va zemestan-e boland [Dog and long winters]. Amir Kabir. Parsipour, Sh. (1989). Touba va ma’nay-e shab [Touba and the meaning of night]. Sparak. Qushayri. A. (1995). Al-Risala al-Qushayriyya [The Qushayriyyan epistle on the science of Sufism] (A. M. Sharif, Ed.). Bidar. Razi, M. A. (2001). Hadayegh al-Hadigha [Gardens of truths](S. Abdul Fattah, Ed.).Maktabat Alseghafat Aldiniyat. Sarshar, M. R. (2009). Quasi-mystical orientations in contemporary fictional literature. Zamaneh, (79-80),40-49. Sepanloo, M. (1983). Nevisandegane pishro Iran [Iranian leading writers]. Ketab-e Zaman. Suhrawardi, Sh. (2006). The Awarif al-ma’arif [Kind gifts of [mystic] knowledge] (A. Alsayeh, Ed.). Maktabat Alseghafat Aldiniyat. Sulami, A. M. (1987). Majmooe asare al-Sulami [Collection of al-Sulami works]. Daneshgahi Publication Center. Wali Kermani, Sh. N. (2001). Diwan [Collection] (A. Khayatzadeh, Ed.). Khanghah-e Neamatollahi. Wali Kermani, Sh. N. (2005). Defaiyyat [Defenses] (Q. Ansari, Trans.).Manuchehri. Yavari, H. (2005). Zendegi dar ayeneh [Life in the mirror]. Nilofar. Yavari, H. (2009). Dastene farsi va sargozashte moderniteh dar Iran [Persian story and the history of modernity in Iran]. Sokhan. Zarrinkoub, A. (1978). Jostejoo dar tasavofe Iran [Search in Iranian Sufism]. Amirkabir. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 569 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 318 |