پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 25 |
| تعداد شماره‌ها | 932 |
| تعداد مقالات | 7,652 |
| تعداد مشاهده مقاله | 12,492,989 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 8,884,678 |
تبیین مؤلفههای تاریخنگاری عباس زریاب خویی | ||
| تاریخ نگری و تاریخ نگاری | ||
| مقاله 3، دوره 30، شماره 25، شهریور 1399، صفحه 99-121 اصل مقاله (479 K) | ||
| نوع مقاله: علمی- پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22051/hph.2019.22799.1279 | ||
| نویسندگان | ||
| یعقوب پناهی1؛ اصغر منتظرالقائم* 2؛ محمدعلی چلونگر2؛ سیّد هاشم آقاجری3 | ||
| 1دانشجوی دکتری تاریخ اسلام دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران | ||
| 2استاد گروه تاریخ دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران | ||
| 3دانشیار گروه تاریخ دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| در قرون معاصر پیشرفت‌های عقلی بشر و تحولات بینشی و روشی علوم مختلف، متفکران حوزۀ تاریخ را نیز به تکاپو واداشت تا به بازتعریف هویتی و علمی این دانش بپردازند. این تحولات از غرب آغاز شد و پس از چالش‌های فراوان و ایجاد مکتب‌های تاریخنگاری نوین به تثبیت شأن و جایگاه علم تاریخ در میان علوم دیگر منتهی شد. مورخان ایرانی نیز از این پیشرفت‌ها دور نماندند و درصدد انتقال اندیشه‌های جدید برآمدند که برآیند دستاوردهای ایشان، تاریخ‌نگاریِ ایران معاصر را به تعبیری، در مرحلۀ گذار از تاریخنگاری سنتی به مدرن قرار داده است. ازجملۀ این تاریخ‌‌پژوهان در محافل دانشگاهی، عباس زریاب خویی است که در میان آثار تاریخی او می‌توان نشانه‌هایی از تاریخنگاری علمی مشاهده کرد. مسئلۀ محوری پژوهش حاضر بررسی و نقد روش‌شناختی تاریخ‌نویسی زریاب خویی و تبیین مؤلفههای تاریخنگاری او با ارائۀ مصداق‌هایی روشن و دقیق است. به نظر می‌رسد این تاریخ‌پژوه، گام‌های خوبی در کاربست اصول تاریخنگاری علمی در آثار خود برداشته و با ترکیبی از رویکردهای علمی، عقلی و انتقادی به دنبال آن است از برخی روایت‌های تاریخی و دیدگاه‌های سنتی، تبیینی تازه ارائه کند. ازجمله مؤلفههای تاریخنگاری زریاب می‌توان به جرح و تعدیل سخت‌گیرانۀ روایت‌ها، نقد تاریخ بنیادی مستشرقان، بی‌طرفی در تحلیل‌های تاریخی تا حد امکان، بهره‌گیری از دستاوردهای سایر علوم و تلاش در جهت ارائۀ تصویری چندساحتی از پدیده‌های تاریخی اشاره کرد. البته او در برخی موارد نیز کماکان پا را از دایرۀ تاریخنگاری توصیفیِ سنتی فراتر ننهاده است. ازاین‌رو شاید بتوان به تعبیری او را مورخی نوسنت‌‌گرا توصیف کرد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| عباس زریاب خویی؛ تاریخنگاری؛ روش‌شناسی؛ تاریخ‌پژوهی؛ نوسنت‌‌گرا | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Explaining ʿAbbās Zaryāb Khoii’s Historiography Components | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Yaghoub Panahi1؛ Asghar Montazeralghaem2؛ Mohammad Ali Chelongar2؛ Sayyed Hashem Aghajari3 | ||
| 1PhD student in Islamic History, University of Isfahan, Isfahan. Iran | ||
| 2Professor in History, University of Isfahan, Isfahan. Iran | ||
| 3Associate Professor of history department, TMU. Tehran.Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| In the new centuries, human beings' intellectual progress and the insightful and methodical developments of various sciences also made the thinkers in history redefine this knowledge's identity and science. These developments began in the West. After many challenges and the creation of new historiography schools, it led to establishing the science of history's prestige and position among other sciences. Iranian historians did not shy away from these developments. So, Iranian historians sought to transfer new ideas by putting contemporary Iranian historiography in the transition from a traditional to a modern mode. One of these historians in academic circles is ʿAbbās Zaryāb Khoii, among whose historical works see scientific historiography signs. The present study mainly aims to critique Zaryāb Khoii's methodological historiography and explain his historiography's components by providing clear and precise examples. It seems that this historian has taken reasonable steps in applying the principles of scientific historiography in his works and, with a combination of scientific, intellectual, and critical approaches, seeks to provide a new explanation of some historical narratives and traditional views. Among Zaryāb Khoii's historiography components are the rigorous modification of narratives, the critique of Orientalists' essential history, the neutrality of historical analysis as much as possible, using other sciences' achievements, and the attempt to present a multifaceted picture of historical phenomena. Of course, in some cases, he still has not gone beyond the scope of traditional descriptive historiography. Hence, perhaps, he can be described as a neoclassical historian. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| ʿAbbās Zaryāb Khoii, Methodology, Historiography, Neocentrism | ||
| مراجع | ||
|
کتاب‌شناخت اتحاد، هوشنگ(1385) پژوهشگران معاصر ایران، جلد10، تهران: فرهنگ معاصر. احمدی، بابک (1387) رساله‌ای در تاریخ، تهران: مرکز. اسپالدینگ، راجر و دیگران(1392) مقدمه‌ای بر تاریخنگاری، ترجمۀ محمدتقی ایمان‌پور، تهران: پژوهشکدۀ تاریخ اسلام. استنفورد، مایکل (1384) درآمدی بر فلسفۀ تاریخ، ترجمۀ احمد گل‌محمدی، تهران: نشر نی. ________ (1386) درآمدی بر تاریخ‌پژوهی، ترجمۀ مسعود صادقی، تهران: سمت و دانشگاه امام صادق(ع). اسماعیل، محمود (1388) نقد تاریخ‌پژوهی اسلامی، ترجمۀ حجت‌الله جودکی، تهران: پژوهشکدۀ تاریخ اسلام. اسماعیلی، حبیب‌الله و دیگران (1392) جستارهایی در تاریخ و تاریخنگاری، تهران: خانۀ کتاب. اشپولر و دیگران(1388) تاریخنگاری در ایران، ترجمۀ یعقوب آژند، تهران: گستره. ایرگس، گئورگ(1396) تاریخنگاری در قرن بیستم از عینیت علمی تا چالش پسامدرن، محمدابراهیم باسط، تهران: سمت. آشتیانی، منوچهر(1396) جامعه‌شناسی تاریخی، تهران: پژوهشگاه علوم‌انسانی و مطالعات فرهنگی. آقاجری، سیدهاشم و دیگران(1393) «روش اسنادی و گذار از آن در تاریخنگاری اسلامی»، فصل‌نامۀ تاریخ‌نگری و تاریخنگاری الزهرا، شمارۀ 98. آقاجری، سیدهاشم(1396) جزوۀ درس تاریخنگاری، تهران: دانشگاه تربیت مدرس. آیینه‌وند، صادق(1387) علم تاریخ در گسترۀ جهان اسلام، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. بایلین، برنارد(1389) تاریخ‌آموزی و تاریخنگاری، ترجمۀ مرتضی نورائی، تهران: پژوهشکدۀ تاریخ اسلام. براندیج، آنتونی(1396) رویارویی با منابع، ترجمۀ محمد غفوری، تهران: سمت. برک، پیتر(1394) تاریخ و نظریۀ اجتماعی، ترجمۀ حسینعلی نوذری، تهران: طرح نقد. بلک، جرمی و دیگران(1389) مطالعۀ تاریخ، ترجمۀ محمدتقی ایمان‌پور مشهد: دانشگاه فردوسی. پاکتچی، احمد(1392) روش‌شناسی تاریخ، تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع). __________(1392) فقه‌الحدیث، تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع). حضرتی، حسن(1381) تأملاتی در علم تاریخ و تاریخنگاری اسلامی، «گفتوگو با آقاجری و...» تهران: نقش جهان. _________(1393) روش پژوهش در تاریخ‌شناسی، تهران: پژوهشکدۀ امام خمینی و انقلاب اسلامی. خضر، عبدالعلیم عبدالرحمن(1389) مسلمانان و نگارش تاریخ، ترجمۀ صادق عبادی، تهران: سمت. دانشنامۀ جهان اسلام(1387) جلد 12، «مدخل حدیث» تهران: کتاب مرجع. دایرةالمعارف بزرگ اسلامی(1391) جلد 20، «مدخل حدیث»تهران: مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی. دایرةالمعارف تشیع(1371) جلد 2، «مدخل امام»، عباس زریاب و مشایخ فریدنی، تهران: محبی. دایرةالمعارف مصاحب(1391) جلد2، تهران: شرکت سهامی کتاب‌های جیبی. الدوری، عبدالعزیز(1426) نشأة علم التاریخ عندالعرب، بیروت: مرکز دراسات العربیه. دهباشی، علی(1393) «یادنامۀ عباس زریاب خویی»، مجلۀ بخارا، شمارۀ 104، تهران. رابینسون، چیس اف(1392) تاریخنگاری اسلامی، ترجمۀ محسن الویری، تهران: سمت. رادمنش، عزت‌الله(1379) مکتب‌های تاریخی و تجددگرایی تاریخ، تهران: پیک دانش. رضوی، سید ابوالفضل(1391) فلسفۀ انتقادی تاریخ، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی. _____________(1394) درآمدی بر تاریخنگاری ایرانی‌اسلامی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی . روزنتال، فرانتس(1365) تاریخ تاریخنگاری در اسلام، ترجمۀ اسدالله آزاد، مشهد: انتشارات آستان قدس. زریاب، عباس(1354) مجلۀ تلاش،مصاحبه با زریاب درباره تاریخنگاری معاصر، سال دهم، شماره 51، تهران(حزب رستاخیر ملت ایران): بیجا. ________(1368) بزم آورد؛ شصت مقاله دربارۀ تاریخ فرهنگ و فلسفه، تهران: علمی و سخن. ________(1381) «در باب تاریخ اسلام و سیره‌نبوی»، مجلۀ معارف، شمارۀ57. ________ (1385) «بزم‌آوردی دیگر»، تهران: مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی. ________ (1385) سیرۀ رسول‌الله از آغاز تا هجرت، تهران: سروش. ________ (1387) درس‌گفتارهای فلسفه‌تاریخ، حسین توکلی و دیگران، تهران: طرح و نشر هامون. ________ (1387) شط شیرین پرشوکت، میلاد عظیمی، تهران: مروارید. ________ (بی‌تا) تاریخ ساسانیان، تهران: انتشارات دانشگاه آزاد ایران. ________ (بی‌تا) مورخان ایرانی در عهد اسلامی، بیجا. ________ (1350) تاریخ شاهنشاهی دوهزار و پانصد ساله ایران، ادارۀ کل نگارش وزارت فرهنگ و هنر. زرین‌کوب، عبدالحسین(1389) تاریخ در ترازو، تهران: امیرکبیر. سالم، سید عبدالعزیز(1961) التاریخ و المورخون العرب، بیروت: دارالنهضه‌العربیه. ساماران، شارل و دیگران(1389) روش‌های پژوهش در تاریخ، جلد 1و2، مشهد: پژوهشهای اسلامی آستان قدس. سجادی، سید‌صادق و دیگران(1386) تاریخنگاری در اسلام، تهران: سمت. سخاوی، محمد بن عبدالرحمان(1413) الاعلان بالتوبیخ لمن ذم التاریخ، بیروت: دارالجیل. طاهری، فرهاد(1381) «سهم استاد زریاب در نهضت دایرة‌المعارف‌نویسی معاصر»، مجلۀ معارف، شمارۀ57. عوادالمعروف، بشار(1385) «مظاهر التأثیر علم الحدیث فی علم التاریخ عندالمسلمین»، مجلۀ الاقلام، سال1، شمارۀ5. ________ (1386) «اثرالحدیث فی نشاه التاریخ عندالمسلمین»، مجلۀ الاقلام، سال2، شمارۀ 9 . فصیحی، سیمین(1388) «از تاریخ مردان نخبه تا تاریخ زنان فراموش‌شده»، مجلۀ تاریخنگاری و تاریخ‌نگری، دانشگاه الزهرا، شمارۀ 2 پیاپی 78، تهران. فصیحی، سیمین(1390) «نسبت‌های تاریخ و ایدئولوژی»، مجلۀ ماه، تاریخ و جغرافیا، شمارۀ 164، تهران: خانۀ کتاب. فولادوند، عزت‌الله(1381) «خدا و انسان در تاریخ»، مجلۀ بخارا، شماره‌های 25 و 26 تهران. کار، ای اچ(1378) تاریخ چیست، حسن کامشاد، تهران: خوارزمی. کالینگوود، رابین جورج(1385) مفهوم کلی تاریخ، علی‌اکبر مهدویان، تهران: اختران. گیب، هامیلتون و دیگران(1394) تاریخنگاری در اسلام، یعقوب آژند، تهران: گستره. مانزلو، آلن(1394) واساخت تاریخ، ترجمۀ مجید مرادی‌سه‌ده، تهران: پژوهشکدۀ تاریخ اسلام. مصطفی، شاکر(1978) التاریخ العربی و المورخون، بیروت: دارالعلم للملایین. مفتخری، حسین(1390) مبانی علم تاریخ، تهران: سمت. مکالا، سی بی ین(1387) بنیادهای علم تاریخ، ترجمۀ احمد گل‌محمدی، تهران: نی. ملایی‌توانی، علیرضا(1395) درآمدی بر روش پژوهش در تاریخ، تهران: نی. میرجعفری، مرتضی و دیگران(1388) روش پژوهش در تاریخ، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه‌اسلامی. میردال، گونار(1382) عینیت در پژوهشهای اجتماعی، مجید روشنگر، تهران: مروراید. میرزاصالح، غلامحسین(1381) تاریخ، نظریۀ تاریخ و تاریخنگاری(گفتوگو با عباس زریاب)، تهران: فروزان روز. نلدکه، تئودور(1358) تاریخ ایرانیان و عرب‌ها در زمان ساسانیان، ترجمۀ عباس زریاب، تهران: انتشارات انجمن آثار ملی. هامفریز، آر استیفن(1396) چهارچوبی برای پژوهش در تاریخ اسلام، ترجمۀ جواد مرشدلو، تهران: پژوهشکدۀ تاریخ اسلام. هیوز وارینگتن، مارنی(1386) پنجاه متفکر کلیدی در زمینۀ تاریخ، ترجمۀ محمدرضا بدیعی، تهران: امیرکبیر. یاسپرس، کارل(1373) آغاز و انجام تاریخ، محمدحسین لطفی، تهران: خوارزمی. یاسمی، رشید(1392) آیین نگارش تاریخ، تهران: اساطیر. List of sources with English handwriting Persian and Arabic Sources - Aḥmadī, Bābak (1387 Š.), Risālaīī dar Tārīḵ, Tehran: Markaz. [In Persian] - Āqāĵarī, Sayyed Hāšim; et. al (1393Š.), “Raviš-e Asnādī va Goẕār az Ān dar Tarīḵnigārī Eslāmī”, Faṣlnāma-e Tārīḵnigārī va Tārīknegarī, No. 98. [In Persian] - Āqāĵarī, Sayyed Hāšim (1396 s.), Ĵozva-ye Dar-e Tārīḵnigārī, Tehran: Dānišgāh-e Tarbīat Modaris. [In Persian] - Āīīnavand, Ṣādiq (1387 Š.), ‘Elm-e Tārīḵ dar Gostara-ye Ĵahān-e Eslām, Tehran: Pežūhišgāh-e ‘Olūm-e Ensānī va Moṭāli ‘āt-e Farhangī. [In Persian] - Āštīānī, Manūčihr (1396 Š.), Ĵāma‘ešināsī-e Tārīḵī, Tehran: Pežūhišgāh-e ‘Olūm-e Ensānī va Moṭāli ‘āt-e Farhangī. [In Persian] - ‘Avād al-Ma‘rūf, Bašār (1385), “Maẓāhir al-Taṯīr ‘Elm al-Ḥadīṯ ‘End al-Moslemīn”, Al-Aqlām, 1, No. 5. - ‘Avād al-Ma‘rūf, Bašār (1386), “Aṯar al-Ḥadīt fi Našāh al-Tārīḵ ‘End al-Moslemīn”, Al-Aqlām, 2, No. 9. - Dehbāšī, ‘Alī (1393 Š.) “Yādnāma-ye ‘Abbās Zaryāb ḵoīī”, Boḵārā, Np. 104. [In Persian] - Al- Dorī, ‘Abd al- ‘Azīz (1426), Nišā ‘Elm al- Tārīḵ ‘end al-‘Arab, Beirut: MArkaz Dirāsāt al-‘Arabīyya. - EM (1391), Vol. 2. - Esmāīl, Maḥmūd (2005), Eškālīyyat al-Minhaĵ fi Dirāsat al- Torāṯ, Royat lil Našr va al-Tawzī‘. - Esmā‘īlī, Ḥabīballāh; et. al (1392 Š.), Ĵostārḥaīī dar Tārīḵ va Tārīknigārī, Tehran: ḵāna Ketāb. [In Persian] - Faṣīhī, Sīmīn (1388 Š.), “Az Tārīk-e Mardān-e Noḵba tā Tārīḵ-e Zanān Farāmūš šoda”, Maĵala-ye Tārīḵnigārī va Tārīḵnegarī, No. 2. [In Persian] - Faṣīhī, Sīmīn (1390 Š.), “Nisbathā-ye Tārīḵ va Īdeoložī”, Maĵala-ye Māh Tārīḵ va Ĵoḡrāfīā, No. 164. [In Persian] - Fūlādvand, ‘Ezzatallāh (1381 Š.), “ḵodā va Ensān dar Tārīḵ”, Boḵārā, No. 25, 26. - “Ḥadīṯ” (1387 Š.), EWI, Vol. 12. [In Persian] - “Ḥadīṯ” (1391 Š.), GIE, Vol. 20. [In Persian] - Ḥażratī, Ḥasan (1393 Š.), Raviš-e Pežūhiš dar Tārīḵšinasī, Tehran: Pežūhiškada Emām ḵomaīnī va Enqilāb-e Eslāmī. [In Persian] - Ḥażratī, Ḥasan (1381 Š.), Ta‘amolātī dar ‘Elm-e Tārīḵ va Tārīḵnigārī-e Eslāmī, Tehran: Naqš-e Ĵahān. [In Persian] - Black, Jeremy; et. al (1389 Š.), Motāli‘a-ye Tārīḵ, translated by Moḥammad ‘Alī Īmānpūr, Mashhad: Ferdowsi university of Mashhad. [In Persian] - ḵiżr, ‘Abd al-‘Alīm (1995), Al-Moslimūn va Ketāba al-Tārīḵ Dirāsa fi al-Taṣīl al- Eslāmī l‘elm al-Tārīḵ, Al-Mahd al-‘Ālamī lil fikr al-Eslāmī. [In Persian] - Mīrĵafarī, Mortażā; et. al (1388 Š.), Raviš-e Pežūhiš dar Tārīḵ, Tehran: Pežūhišgāh-e Farhang va Andīša Eslāmī. [In Persian] - Mīrzā Ṣāliḥ, Ḡolām Ḥosayn (1381 Š.), Tārīḵ, Naẓarīa-e Tārīḵ va Tārīḵnigārī (Goftogū bā ‘Abbās Zaryāb), Tehran: Farzān-e Rūz. [In Persian] [In Persian] - Moftaḵarī, Ḥosayn (1390 Š.), Mabānī-e ‘Elm-e Tārīḵ, Tehran: SAMT. - Moṣṭafā Šākir (1978), Al-Tārīḵ al-‘Arabī va al-Movariḵūn, Beirut: Dār al-‘Elm lil Molāīīn. - Mollāīī Tavānī, ‘Alī Reżā (1395 Š.), Darāmadī bar Raviš-e Pežūhiš dar Tārīḵ, Tehran: Nai. [In Persian] - Pākatčī, Aḥmad (1392 Š.), Fiqh al-Ḥadīṯ, Tehran: Entišārāt-e Dānišgāh-e Emām Ṣādiq. [In Persian] - Pākatčī, Aḥmad (1392 Š.), Raviššināsī-e Tārīḵ, Tehran: Entišārāt-e Dānišgāh-e Emām Ṣādiq. [In Persian] - Pežuhišgarān-e Mo‘āṣir-e Īrān, Vol. 10, Tehran: Farhang-e Mo‘āṣir. [In Persian] - Rādmaniš, ‘Ezzatallāh (1379 š.), Maktabhā-ye Tārīḵī va Taĵadodgarāīī-e Tārīḵ, Tehran: Payk-e Dāniš. [In Persian] - Rażavī, Sayyed Abulfażl (1391 Š.), Darāmadī bar Tārīḵnigārī Īrānī Eslāmī, Tehran: Pežūhišgāh-e Farhang va Andīša Eslāmī. [In Persian] - Rażavī, Sayyed Abulfażl (13 94 Š.), Falsafa-ye Entiqādī-e Tārīḵ, Tehran: Pežūhišgāh-e Farhang va Andīša Eslāmī. [In Persian] - Sālim, Sayyed ‘Abd al- ‘Azīz (1961), Al-Tārīḵ va al- Movariḵūn al- ‘Arab, Beirut: Dā al- Nihżat al-‘Arabīyya. - Saĵĵādī, Sayyed Ṣādiq (1386 Š.), Tārīḵnigārī dar Eslām, Tehran: SAMT. [In Persian] - Saḵāvī, Moḥammad b. ‘Abd al-Raḥmān (1413), Al- A ‘alān bil Tawbīḵ liman ẕam al- Tārīk, Beirut: Dār al- Ĵīl. - Ṭāhirī, Farhād (1381 Š.), “Sahm-e Ostād Zaryāb dar Nihżat-e Dāerat al-Ma‘ārifnevīsī- e Mo‘āsir”, Maĵala-e Ma‘ārif, No. 57. [In Persian] - Yāsamī, Rašīd (1392 Š.), Āīīn-e Nigāriš-e Tārīḵ, Tehran: Asāṭīr. [In Persian] - Zarrīnkūb, ‘Abd al-Hosyan (1389 š.0, Tārīḵ dar Tarāzū, Tehran: Amīr Kabīr. [In Persian] - Zaryāb ḵoīī, Ābbās; Mašāyiḵ Farīdanī, Moḥammad Ḥosayn (1371 Š.), “Emām”, ES, Vol. 2. [In Persian] - Zaryāb ḵoīī, ‘Abbās (1368 Š.), Bazm Āvard, Tehran: ‘Elmī va Soḵan. [In Persian] - Zaryāb ḵoīī, ‘Abbās (1385 Š.), Bazm Āvardī Dīgar, Tehran: Markaz-e Dāerat al-Ma‘ārif-e Bozorg-e Eslāmī. [In Persian] - Zaryāb ḵoīī, ‘Abbās (1381 Š.), “Dar Bāb-e Tārīḵ-e Eslām va Sīra-ye Nabavī”, Maĵala-ye Ma‘ārif, No. 57. [In Persian] - Zaryāb ḵoīī, ‘Abbās (1387 Š.), Darsgoftārhā-ye Falsafa-ye Tārīḵ, edited by Hosayn Tavakollī et. al, Tehran: Ṭarḥ va Našr-e Hāmūn. [In Persian] - Zaryāb ḵoīī, ‘Abbās (1354 Š.), Maĵala-ye Talāš. [In Persian] - Zaryāb ḵoīī, ‘Abbās (n. d.), Movariḵān-e Īrānī dar ‘Ahd-e Eslāmī. [In Persian] - Zaryāb ḵoīī, ‘Abbās (1385 Š.), Sīra-ye Rasūlallāh az Āḡāz tā Hiĵrat, Tehran: Sorūš. [In Persian] - Zaryāb ḵoīī, ‘Abbās (1387 Š.), Šaṭ Šīrīn-e Poršokat, edited by Mīlād ‘Aẓīmī, Tehran: Morvārīd. [In Persian] - Zaryāb ḵoīī, ‘Abbās (n. d.), Tārīḵ-e Sāsānīān, Tehran: Entišārāt-e Dānišgāh-e Āzād-e Īrān. [In Persian] - Zaryāb ḵoīī, ‘Abbās (1350 Š.), Tārīḵ-e Šāhašāhī-e Do Hizār va Pānṣad Sāla-ye Īrān, Edāra-ye Koll-e Nigāriš-e Vizārat-e Farhang va Honar. [In Persian]
English, German and French Sources - Bailyn, Bernard (1994), On the Teaching and Writing of History: Responses to a Series of Questions, Montgomery. - Brundage, Anthony (2017), Going to the Sources: A Guide to Historical Research and Writing, Wiley-Blackwell. - Burke, Peter (2005), History and Social Theory, Cornell University Press. - Carr, Edward Hallet (1967), What is History? Vintage. - Collingwood, Robin George (2014), The Idea of History, Martino Fine Books. - Gibb, Hamilton Alexander Rosskeen (1968), Arabische Literaturgeschichte, Zurich: Artemis. - Humphreys, R. Stephen (1991), Islamic History: A Framework for Inquiry, Princeton: Princeton University Press. - Hughes-Warrington, Marine (2008), Fifty Key Thinkers on History, Routledge. - Iggres, George G. (2005), Historiography in the Twentieth Century: From Scientific Objectivity to the Postmodern Challenge, Wesleyan University Press. - Jaspers, Karl (1949), Vom Ursprung und Ziel der Geschichte, Artemis-Verlag. - McCullagh, Behan (2004), The Logic of History: Putting Postmodernism in Perspective, Routledge. - Munslow, Alun (2006), Deconstructing History, Routledge. - Myrdal, Gunar (1969), Objectivity in Social Research, Pantheon. - Noldeke, Theodor (1879), Geschichte der Perser und Araber zur zeit Sasaniden, Gottingen: Dieterichs’che. - Robinson, Chase F. (2002), Islamic Historiography, Chambridge: Cambridge University Press. - Rosenthal, Franz (1968), A History of Muslim Historiography, Leiden: Brill. - Samaran, Charles (1961), L’Histoire et ses Méthodes, Gallimard. - Spalding, Roger; Christopher Parker (2007), Historiography: An Introduction, Manchester University Press. - Spuler, Bertold; et. al (1388 Š.), Tārīḵnigārī dar Īrān, translated by Yaqūb Āžānd, Tehran: Gostara. - Stanford, Michael (1994), A Companion to the Study of History, Blackwell. - Stanford Michael (1998), An Introduction to the Philosophy of History, Wiley-Blackwell.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,746 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,346 |
||