پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 25 |
| تعداد شماره‌ها | 932 |
| تعداد مقالات | 7,654 |
| تعداد مشاهده مقاله | 12,496,978 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 8,887,489 |
از تکواژ تا واژه : رویکرد تطبیقی نام مشاغل در زبان فارسی و فرانسه | ||
| زبان پژوهی | ||
| مقاله 2، دوره 12، شماره 36، آذر 1399، صفحه 37-60 اصل مقاله (600.05 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22051/jlr.2019.27147.1742 | ||
| نویسندگان | ||
| ساناز دهخوارقانی1؛ ناهید جلیلی مرند* 2 | ||
| 1کارشناس ارشد مترجمی زبان فرانسه، دانشگاه علامه طباطبائی | ||
| 2هیئت علمی دانشگاه الزهرا | ||
| چکیده | ||
| پژوهشِ حاضر در حوزة ساخت‌واژه به انجام رسیده‌است؛ علمی که به بررسیِ ساختارِ درونیِ واژه‌ها پرداخته و بر شناختِ تکواژها، معنایِ آن‌ها و دامنة فراوانی‌شان متمرکز است. برای بررسی و تحلیل، تکواژهای /–گر/، /-بان/، /-دار/ و /-چی/ را که در زبان فارسی، برای ساختِ نام شغل‌های پربسامد به کار می‌روند، را برگزیده‌ایم. به این منظور، واژه‌های مشتق با این ساختار را در حوزه نام شغل‌ها، در زبان فارسی و فرانسه گردآوری کرده‌ایم تا به بررسی و تحلیل ساختار آن‌ها بپردازیم. در این راستا، پژوهش خود را با نگاهی اجمالی به فرایند اشتقاق آغاز کرده‌ایم. سپس، چند تعریف بنیادین در علم ساخت‌واژه آورده شد تا به روشن‌تر کردن یافته‌های پژوهش کمک کند. با بهره‌گیری از مفاهیم موردِ اشاره، این فرایند پربسامد در زمینة تولید نام شغل‌ها را به صورت تطبیقی در دو زبان بررسی کرده‌ایم. پس از آن، به وجوه اشتراک و افتراق این جزء معنادارِ واژه، در موارد اشاره‌شده در دو زبان پی برده‌ایم. یافته‌های این پژوهش تطبیقی نشان داد که هر چهار تکواژِ بررسی‌شده در چهارچوب این مقاله، هر یک چند معادل در زبان فرانسه دارند. این امر نمایانگر گستردگی و پُرباری علم ساخت‌واژه در زبان فرانسه است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| علم صرف؛ واژه؛ تکواژ؛ پسوند؛ شغل‌ساز | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| From morphemes to words: A comparative approach to study profession names in Persian and French | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Sanaz Dehkharghani1؛ Nahid Djalili Marand2 | ||
| 1Master of French Translation, Allameh Tabatabai University | ||
| 2Université Alzahra | ||
| چکیده [English] | ||
| The current research is based on morphology which is the study of words and how they are formed. Morphology analyzes the internal structure of words and different parts of words; it considers the morphemes as the smallest meaningful units in a language and divides them into two main categories: the first category is called free morphemes which can stand alone like “telephone” and the second one is called bound morphemes which must be attached to another morpheme; like “-iste” in telephoniste which produce a new word or plural “-s” in “telephones” which produce new forms of the same word. Many free morphemes can be used as roots in word formation processes and bound morphemes, mostly known as affixes, attached to those roots can make either a different form of that word or new meanings out of the same word. This linguistic process is called affixation. In other words, affixation is a morphological process whereby a bound morpheme, an affix, is attached to a morphological base to form a new lexical unit, and is one of the most common strategies that human languages employ to form new words and word forms. Whereas we can distinguish many types of this process, the Persian and the French languages generally make use of prefixation and suffixation. The first process is done by the means of prefixes (affixes that precede the word stem) and the second by the means of suffixes (affixes that follow the word stem). It should be also noted that affixes are divided into two main categories; while some of them are labelled as inflectional adding grammatical meanings to the base, a majority of them is known to be derivational used in creating new words. The inflectional ones will never change the word-class; they have grammatical functions like the plural “–s” suffix in “éditeur-s” which doesn’t produce new word but rather provides the existing lexeme with a new form suitable for performing a syntactic function in the sentence. The derivational ones mark derivational changes. They can change the word-class of the derivatives and they can produce new lexemes, like the job title suffix “–eur” which makes the derived noun “édit-eur” in French from the verb “éditer”. In this paper, we have aimed to study the derivation of job title nouns via the process of suffixation and to do so we have chosen to study four suffixes (-چی، -گر، -دار، -بان) which are mostly used in Persian to form profession titles. In this regard, we have collected derived words which are formed by these suffixes, considering job titles in Persian and we have tended to examine and compare them - based on their semantic fields- with their relevant equivalents in French. We began our research with a glimpse of the derivation process as a high-frequency process of vocabulary enrichment, then, we refer to a few fundamental definitions in the domain of morphology that helps clarify the results. We have also conducted an analytic and comparative study of job titles with their equivalents in both languages regarding this process. We also have tended to highlight the existing similarities and differences made by these minimal units of words carrying the specific meanings in examples collected during the research in both languages. Findings of this research show that each of the four Persian morphemes studied in this article has different types of equivalents in French and this indicates the structural differences and richness of word- formation system of the languages. Each language varies in the ways they express the same meanings; we take the word “مرز-بان” in Persian, as an example, which is the result of derivation but “garde-frontière” as its equivalent in French is a compound word instead. It is also important to note that the words may vary in their formation system in each language like “chercheur” in French which is obviously derived from a verb (chercher+ -eur) while its equivalent in Persian (پژوهش-گر) is derived from an abstract noun. Therefore, each word adopts different formation process according to morphological structures of that language. Another key point to be mentioned is that in some cases when the derivatives undergo the same process in both languages and are formed by a stem plus a suffix, the word stem keeps its definition as it is and the suffix gives a new semantic concept to the newly formed word, but the whole meaning is far from the original meaning of the word stem definition. This happens where metaphor and metonymy can affect the meaning of the entire derived words; as an example we can mention the word “سوزن-بان” in Persian and it’s equivalent “aiguille-eur” in French, where the word “سوزن / aiguille” doesn't have its main meaning and is used in a metaphorical way in both languages. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Morphology, Morphemes, Derivation, Job Title Suffixes, Suffixation | ||
|
سایر فایل های مرتبط با مقاله
|
||
| مراجع | ||
|
اشرف صادقی، علی (1370). شیوه ها و امکانات واژه سازی در زبان فارسی معاصر. تهران: نشر دانش. انوری، حسن و احمد گیوی (۱۳۹۶ و ۱۳۹۷). دستور زبان فارسی. ج ۱و ۲. تهران: انتشارات فاطمی. اینجوی شیرازی وجمال الدین عضدالدوله حسن (1359). فرهنگ فارسی جهانگیری. چ 2. مشهد: موسسه چاپ و انتشارات مشهد. پرمون، یدالله، منا محمدی هاشمی و صدیقه گوشه (1394). «پسوند گذشته‌ساز در لری کهگیلویه و بویراحمد و رفتار تلفظی آن». زبان پژوهی. سال 7. شماره 15. صص 43-64. دهخدا، علی اکبر (1337). فرهنگ فارسی دهخدا. تهران: دانشگاه تهران. رضایی، حدائق و عادل رفیعی (1395). «بررسی شبکه معنایی پسوند مکان ساز «گاه» با رویکردی شناختی». زبان‌پژوهی. سال 8. شماره 18. صص 103-122. زهرا ابوالحسنی و آتنا پوشه (1390). «بررسی تطبیقی فرآیندهای واژه‌سازی در دو دهه ۱۳۴۰ و ۱۳۷۰ ش در ژانر سیاسی مطبوعات». زبان پژوهی. سال 2. شماره ۴. صص 1-31. سلطانی گرد فرامرزی، علی (۱۳۷۶). از کلمه تا کلام (دستور زبان فارسی به زبان ساده). تهران: انتشارات مبتکران. سید مصطفی آرنگ و محمد علی خیّر (۱۳۴۹). دورة کامل دستور زبان فارسی. تهران: انتشارات شمس. شفائی، احمد (۱۳۶۳). مبانی علمی دستور زبان فارسی. تهران: موسسة انتشارات نوین. شقاقی، ویدا (۱۳۸۶). مبانی صرف. تهران: انتشارات سمت. عمید، حسن (1374). فرهنگ فارسی عمید. تهران: انتشارات امیرکبیر. کشانی، خسرو (۱۳۷۱). اشتقاق پسوندی در زبان فارسی امروز. تهران: مرکز نشر دانشگاهی. کلباسی، ایران ( ۱۳۸۷). ساخت اشتقاقی واژه. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. محمودی بختیاری، بهروز (1378). «تکواژ «خانه» و عملکرد معنایی آن در ساخت واژه زبان فارسی». متن‌پژوهی ادبی.سال 4. شماره 9. صص 183-192. مشکوة الدینی، مهدی (۱۳۸۴). دستور زبان فارسی (واژگان و پیوندهای ساختی). تهران: سمت. معین، محمد (1385). فرهنگ فارسی معین. چ 7. تهران: انشارات معین. ناتل خانلری، پرویز (1355). دستور زبان فارسی. تهران: بنیاد فرهنگ ایران. نفیسی، سعید (۱۳۸۶). در مکتب استاد. تهران: اساطیر. References
Abolhasani, Z., & Pooshaneh, A. (2011). The comparative study on word-formation processes in two decades of 1340 & 1370 in political genre of press. Zabaanpazhuhi, 2 (4), 1-31 [In Persian].
Akbar, A. (1958). Dehkhoda dictionary. Tehran: Tehran University Press [In Persian].
Akmajian. A., Demers, R. A., Farmer, A. K., & Harnish, R. M. (2010). Linguistics: an Introduction to Language and Communication. Cambridge: MIT Press.
Amid, H. (1995). Amid dictionary. Tehran: Amir Kabir [In Persian].
Anvari, H., & Givi, A. (2017 & 2018). Persian language grammar (Vol. 1 & 2). Tehran: Fatemi Publishing Co [In Persian].
Arang, Mostafa., & Khaier, M. A. (1970). Persian grammr full course. Tehran: Shams Publishing House [In Persian].
Ashraf Sadeghi, A. (1991). Word formation techniques and facilities in contemporary Persian language. Tehran: Ofogh [In Persian].
Bauer, L. (1983). English word formation. Cambridge: CUP.
Corbin, D. (1987). Morphologie dérivationnelle et structuration du lexique, Thèse de doctorat d'État soutenue le 7 janvier 1987 à l'Université de Paris VIII. L'information grammaticale, 34, 42-45.
Corbin, D. (1991). La Formation des mots : structures et interprétations. (Lexique, 10.) Lille: Presses universitaires de Lille.
Crystal, D. (1988). A Dictionary of linguistics and phonetics. Oxford: Blackwell.
Jamal Al-din Azodole Hasan Injouy Shirazi, J. A. A. (1980). Jahangiri Persian dictionary (2nd ed). Mashhad:Mashhad Publication [In Persian].
Kalbasi, I. (2008). The derivative structure of words in contemporary Persian. Tehran: Institute for Humanities and Cultural Studies [In Persian].
Keshani, Kh. (1992). La dérivation suffixale en persan contemporain. Tehran: Centre d'édition universitaire [In Persian].
Mahmoudi-Bakhtiyari, B. (1999). The morpheme "house" and its semantic function in making Persian words. Matnpazhuhi Adabi. 4 (9), 183-192 [In Persian].
Mashkout-Aldini, M. (2005). Persian grammar (vocabulary and derivative structures). Tehran: SAMT [In Persian].
Mitterand, H. (2000). Les mots français. Paris : PUF (Presses universitaires de France).
Mo'in, M. (2006). Mo'in Encyclopedic Dictionary (7th ed). Tehran: Mo'in Publishing House [In Persian].
Nafisi, S. (2007). In the school of master. Tehran: Asatir [In Persian].
Natel-Khanlari, P. (1976). Persian language grammar. Tehran: Bonyad e Farhang e Iran [In Persian].
Parmun, Y., Mohammadi Hashemi, M., & Goshe. S. (2015) Suffixes for past tense in Luri language of Kohgiluyeh and Boyerahmad and its pronunciation behavior.Zabanpazhuhi. 7 (15), 43-64 [In Persian].
Rezaee, H., & Rafiee, A. (2016). A Study of the semantic network of “-gah” Suffix of location in Persian: a cognitive perspective. Zabanpazhuhi, 8 (18), 103-122 [In Persian].
Robert, P., Rey-Debove, J., & Rey, A. (2011). Le Petit Robert de la Langue Française (2012). Paris: Robert (Educa Books) publishing House.
Shafaee, A. (1984). Scientific foundations of Persian grammar. Tehran: Novin-pib [In Persian].
Shaghahi, V. (2007). An introduction to morphology.Tehran: SAMT [In Persian].
Soltani-Gord Faramarzi, A. (1997). From word to speech (Persian language grammar in a simple way). Tehran: Mobtakeran Publishing House [In Persian]. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 705 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 353 |
||
