تحلیل انتقادی تعاریف شطح

آتش­سودا، محمدعلی. (1386). «روایت­شناسی شرح شطحیات». علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز. دورۀ 26. ش 2 (پیاپی 51). صص 1- 25.

ابن‌سینا. (1366). کتاب الحدود.ترجمۀ محمدمهدی فولادوند. سروش. تهران.

ابن­عربى‏، محیى­الدین. (بی­تا). الفتوحات المکیة. 4 جلدی. دار الصادر. بیروت.

استیس، والتر ترانس. (1375). عرفان و فلسفه. ترجمۀ بهاء­الدین خرمشاهی. چ چهارم. سروش. تهران.

اسدی، محمدجعفر. (1389). «شطحیات و حال در عرفان». ادیان و عرفان. س 6. ش 24. صص 157- 175.

باخرزى، یحیى. (1383). اوراد الأحباب و فصوص الآداب‏، به کوشش ایرج افشار. چ دوم‏. انتشارات دانشگاه تهران‏. تهران‏.

بدوی، عبدالرحمن. (1978). شطحات الصوفیه. چ سوم. وکالۀ المطبوعات. کویت.  

بریه، امیل. (1374). تاریخ فلسفه. ترجمة علی­مراد داودی. مرکز نشر دانشگاهی. تهران.

بقلی شیرازی، روزبهان. (1374). شرح شطحیات. چ سوم. طهوری. تهران.

ـ بقلی شیرازی، روزبهان . (1426 ق.). مشرب­الأرواح. دارالکتب العلمیة. بیروت.

پترسون و دیگران. (1383). عقل و اعتقاد دینی. ترجمۀ احمد نراقی. چ چهارم. طرح نو. تهران.

پورنامداریان، تقی. (1364). رمز و داستان­های رمزی. چ سوم. علمی و فرهنگی. تهران.

تقوی، محمد. (1385). «شطح، سرریزهای روح بر زبان». دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه خوارزمی. س 14. ش 55 و 54. صص 37- 71.

تهانوی، محمد اعلی بن علی. (1996). موسوعۀ کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم. به کوشش رفیق العجم و علی دحروج. مکتبۀ لبنان. بیروت.

جرجانی، سیدشریف علی­بن محمد. (1321 ق). التعریفات. المطبعۀ الحمیدیۀ المصریۀ. قاهره.

جوکار، منوچهر. (1384). «ملاحظاتی دربارۀ شطح و معانی آن». مجلۀ مطالعات عرفانی دانشگاه کاشان. ش 1.

جیمز، ویلیامز. (1372). دین و روان. ترجمۀ مهدی قائمی. انقلاب اسلامی. تهران.

حائری، محمدحسن و ابراهیم رحیمی زنگنه. (1389). «مبانی نظری شطحیات عرفانی از نگاه مولانا». فصلنامۀ زبان و ادب پارسی. ش 43. صص 33- 46.

داراشکوه، محمد. (1352). حسنات العارفین. تصحیح و مقدمۀ سید مخدوم رهین. مؤسسۀ تحقیقات و انتشارات ویسمن. تهران.

زرقانی، سیدمهدی و الهام اخلاقی. (1391). «تحلیل ژانر شطح براساس نظریة کنش گفتار». دوفصلنامة علمی- پژوهشی ادبیات عرفانی دانشگاه الزهرا. س 3. ش 6.

ستاری، جلال. (1372). مدخلی بر رمزشناسی عرفانی. مرکز. تهران.

سراج طوسى، ابونصر. (1914 م.). اللمع فى التصوف. مطبعة بریل. لیدن.

سهروردی، شهاب­الدین. (1372). مجموعۀ مصنفات شیخ اشراق. تصحیح هانری کربن. مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی. تهران.

سهلگی، محمد بن علی. (1384). دفتر روشنایی. ترجمة محمدرضا شفیعی کدکنی. سخن. تهران.

شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1373). موسیقی شعر. چ چهارم. آگاه. تهران.

شهابی، محمود. (1361). رهبر خرد. قسمت منطقیات. کتابخانه خیام. تهران.

صباحی، محمود. (1385). «سخن بت­شکن» (تأملی کوتاه دربارة شطح). مجلۀ رودکی. ش 4. صص 58- 59.

عبد الرزاق کاشانى. (1380). مجموعۀ رسائل و مصنفات کاشانى. چ 2. میراث مکتوب. تهران.

عبیدی­نیا، محمدامیر و سعیده­زمان رحیمی. (1387). «از سوررئالیسم فرانسوی تا روزبهان بقلی» (جلوه­های فراواقعی در شطحیات صوفیه).  نامۀ پارسی. ش 46 و 47. صص 33- 59.

عین‌القضات همدانى. (1385). دفاعیات (شکوى الغریب). قاسم انصاری. چ دوم‏. منوچهرى‏. تهران.

غزالى، ابوحامد محمد. (1386). ترجمۀ احیاء علوم الدین‏. ترجمۀ مؤیدالدین خوارزمى. به کوشش حسین خدیوجم‏. ‏ نشر علمی و فرهنگی. تهران.

فارابی، محمدبن محمد. (1986). المنطق عند الفارابی. به کوشش رفیق العجم. دار المشرق. بیروت.

فخر رازی، امام محمد. (1381). منطق الملخص. تحقیق و تعلیق احد فرامرز قراملکی و آدینه اصغری­نژاد. دانشگاه امام صادق. تهران.

فرهمند، محمد. (1389). «میدان شطحیات عرفانی». فصلنامۀ تخصصی عرفان. س 6. ش 23. صص 43- 63.

فولادی، علی­رضا. (1387). زبان عرفانی. فراگفت. قم.

کربن، هانری. (بی­تا). «شطح». ترجمۀ سیمین­دخت جهان­پناه تهرانی. آینده. س 9. ش 7. صص 509- 517 و 890- 894.

کربن، هانری. (1384). «پارادوکس­های صوفیانه». ترجمۀ سعید نوری­نشاط. کیهان فرهنگی. س 10. ش 6. صص 10- 13.

مدرسی، فاطمه و همکاران. (1390). «شطحیات عین­القضات همدانی». فصلنامۀ ادبیات عرفانی و اسطوره­شناختی. س 7. ش 25. صص 167- 192.

ملایری، موسی. (1388). «منطق تعریف در بوتۀ نقد و داوری». مجلۀ حکمت و فلسفه. س 5. ش 3. صص 85- 102.

مولوی، جلال­الدین محمد. (1362). فیه ما فیه. تصحیح بدیع­الزمان فروزانفر. چ 5. امیرکبیر. تهران.

میرباقری­فرد، سیدعلی­اصغر و مسعود آلگونه جونقانی. (1389). «تحلیل شطح برمبنای تفکیک وجودشناختی و معرفت­شناختی». ادب­پژوهی. ش 13. صص 29- 60.

مینوی، مجتبی. (1372). احوال و اقوال شیخ ابوالحسن خرقانی اقوال اهل تصوف دربارة او به ضمیمة نورالعلوم. چ پنجم. بی­نا. تهران.

نقطوی، میرسیدشریف. (بی­تا). شرحخبطۀالبیان. نسخۀ خطی شمارۀ 1015. کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران. تهران.

نوروزپور، لیلا. (1387). «اشارت­های سبحانی، بررسی دیدگاه­های متعارض در باب شطح». مجلۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران. ش 186. صص 195- 209.

نویا، پل. (1373). تفسیر قرآنی و زبان عرفانی. ترجمۀ اسماعیل سعادت. مرکز نشر دانشگاهی. تهران.