پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 25 |
| تعداد شماره‌ها | 960 |
| تعداد مقالات | 7,934 |
| تعداد مشاهده مقاله | 13,424,211 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 9,542,112 |
بازهم «را»: این بار در محاوره | ||
| زبان پژوهی | ||
| مقاله 1، دوره 5، شماره 901، اسفند 1392، صفحه 61-86 اصل مقاله (585.92 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22051/jlr.2014.1073 | ||
| نویسندگان | ||
| فریده حق بین* 1؛ هما اسدی2 | ||
| 1تهران_دانشگاه الزهرا | ||
| 2دکترای تخصصی/دانشگاه الزهرا | ||
| چکیده | ||
| تاکنون، دربارۀ سازۀ «را»، پژوهشهایی گوناگون صورت گرفته است. «را» به عنوان یک سازه، در زبان فارسی، بسامد وقوع بالایی دارد و دربارۀ نقشها و جایگاههای آن در جمله، ازدیدگاههای متفاوت بحث شده است. دربارۀ این عنصر، بررسیهایی صرفاً صوری، گفتمانی و تلفیقی (صوری- گفتمانی) صورت گرفته و نتایجی گوناگون بهدست آمده است. در مقالۀ حاضر کوشیدهایم این سازه را در زبان فارسی امروز بررسی کنیم و بدین منظور، تنها گونۀ گفتاری (محاورهای) را مدّنظر قرار دادهایم. در پژوهشهایی که تاکنون، دربارۀ «را» صورت گرفته است، پژوهشگران تلاش کردهاند این عنصر را تنها به عنوان یک سازه موردتوجه قرار دهند؛ درحالی که محدودکردن «را» به یک نقش موجب میشود دیگر جنبه های کارکردی این عنصر، نادیده گرفته شوند؛ از این روی، در پژوهش حاضر، نقشهای متعدد این عنصر را بررسی کرده و نشان دادهایم «را» تنها یک سازه نیست؛ بلکه چندین سازه است که کارکردهایی متعدد دارند. یکی از دستاوردهای دیگر مقاله، این است که برخلاف نظر بسیاری از زبانشناسان و دستورنویسان، «را» نشانۀ معرفگی نیست و درواقع، انطباق مفعول و یکی از نشانه های معرفگی در زبان فارسی که شرایط گفتمانی است، این ابهام را ایجاد کرده است. از آن سوی، یکی دیگر از نقشهای «را»- که ازجمله دستاوردهای مقالۀ حاضر به شمار میرود- غایتمندی این تکواژ در زبان فارسی است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| نشانگر غایتمندی؛ نشانگر مفعول؛ نشانگر حالت؛ معرفگی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Again' Rā': This Time Colloquial | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Farideh Haghbin1؛ Homa Asadi2 | ||
| 2Alzahra University, Department of Linguistics | ||
| چکیده [English] | ||
| So far various researches about "Rā" have been conducted. "Rā" as a constituent has high frequency in Persian language. Nevertheless, there are numerous analyses with different perspectives about its function and position. In this way pure formal, discourse-based and integrated (formal and discourse-based) studies leading to different conclusions have been conducted. Considering solely colloquial genre, this article attempts to analyze "Rā" in contemporary Persian language. Prior works have considered "Rā" as solely one constituent whereas restricting "Rā" to only one function would result in neglecting other functions of "Rā". Thus, in this article, various functions of "Rā" will be analyzed. It has been shown that "Rā" is not one constituent, but it is several constituents having various functions. Moreover, one of the findings of this article is that, unlike many linguists and grammarians' standpoints, "Rā" could not be considered as a definiteness marker. The reason underlying this issue is mapping of object on one of the definiteness markers, which in discourse-based condition of Persian, has generated this ambiguity. On the other hand, one of the functions of "Rā" as another finding of this article is telicity function of "Rā" morpheme in Persian language. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| telicity marker, object marker, case marker, definiteness | ||
| مراجع | ||
|
- ابوالقاسمی، محسن (1387). دستور تاریخی زبان فارسی. تهران: سمت. - ارژنگ، غلامرضا (1374). دستور زبان فارسی. تهران: نشر قطره. - ارژنگ، غلامرضا و علیاشرف صادقی (1365). دستور زبان فارسی. تهران: وزارت آموزش و پرورش. - حاجتی، عبدالخلیل (1358). «فعل لازم و "را" در زبان فارسی امروز». مجلۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی تربیت معلم. ش. 5. صص. 185تا 221. - دبیرمقدم، محمد (1369). «پیرامون "را" در زبان فارسی». مجلۀ زبانشناسی. س. 7. ش. 1. صص. 2 تا61. - ----------- (1383). «زبان فارسی و نظریههای زبانی: درجستجوی چارچوبی برای تدوین دستور جامع زبان فارسی». دستور.ج. 1. ش. 1. صص. 93 تا 129. - راسخمهند، محمد (1384). «جایگاه مفعول مستقیم در فارسی». نامۀ فرهنگستان. صص. 56 تا 66. - شقاقی، ویدا (1374). «واژهبست چیست؟ آیا در زبان فارسی، چنین کاربردی وجود دارد؟». مجموعهمقالههای سومین کنفرانس زبانشناسی. تهران: دانشکدۀ ادبیات فارسی و زبانهای خارجی دانشگاه علامه طباطبایی. صص. 141 تا 157. - صادقی، علیاشرف (1349). «"را" در زبان فارسی امروز». نشریۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی تبریز. ش. 93. ص. 9 تا 22. - کریمی، سیمین (1370). «نقدی بر مقالۀ "پیرامون را در زبان فارسی". مجلۀ زبانشناسی.س. 8. ش.1 و 2. ص. 23 تا 41. - ماهوتیان، شهرزاد (1387). دستور زبان فارسی ازدیدگاه رده شناختی. ترجمۀ سید مهدی سمایی. تهران: نشر مرکز. - مشکوهالدینی، مهدی (1384). دستور زبان فارسی: واژگان و پیوندهای ساختی. تهران: سمت. - معین، محمد (1341). اسم جنس معرفه، نکره. تهران: امیرکبیر. - مهاجر، مهران و محمد نبوی (1376). به سوی زبانشناسی شعر: رهیافتی نقشگرا. تهران: نشر مرکز. - نجفی، ابوالحسن (1366). «"را" پساز فعل». نشر دانش. س. 7. ش. 6.
- Karimi, Simin (2003). "Object Positions, Specificity and Scrambling". In: S. Karimi (ed). Word Order and Scrambling. PP. 91-124. Blackwell Publishing. - Lambrecht, K. (1994). Information Structure and Sentence Form. Cambridge: Cambridge University Press. - Lambton, Ann, K. S. (1984). Persian Grammar. Cambridge: Cambridge University Press. - Mace, John (2003). Persian Grammar. Great Britain: Routledge Curzon. - Nikolaeva, I. (2001). "Secondary Topic as a Relation in Information Structure". In: Linguistics. 39-1,1-49. - Shokouhi. H. and P. Kipka (2003). "A Discourse Study of Persian Rā". In: Lingua. N.113. PP. 953-966. - Sornicola, R. (1994). "Topic, Focus and Word Order". In: The Encyclopedia of Language and Linguistics“. R. E. Asher and J. M. Y. Sympson (eds.). Vol. 9. PP. 4633-4640. - Windfuhr, Gernolt. L. (1979). Persian Grammar: History and State of it’s Study. Germany: Mouton. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,129 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 13,664 |
||